کودکان و نوجوانان نیز مانند بزرگسالان به روش‌های مختلفی با اضطراب خود مقابله میکنند. در حالی که برخی از آنها برای مقابله با احساسات ناخوشایند سراغ خوردن تنقلات بیشتر می‌روند، برخی دیگر بیش از حد ورزش میکنند یا غذا خوردن خود را به روش‌های ناسالم محدود میکنند.
در نتیجه، میزان چاقی و اختلالات خوردن مانند بی‌اشتهایی و پرخوری عصبی هر دو در میان نوجوانان در دوران همه گیری ویروس کرونا افزایش یافته است.
وب‌سایت کانورسیشن در مقاله‌ای به اختلالات تغذیه و خوردن در کودکان و نوجوانان پرداخته که در ادامه خلاصه‌ای از آن می‌آید.
چاقی مفرط در کودکان و نوجوانان
در چهار دهه گذشته تلاش‌های بسیاری در قالب طرح‌های مختلف در آمریکا انجام شده که کودکان و نوجوانان را به خوردن غذاهای سالم‌تر و بیشتر ورزش کردن تشویق کنند. اما با وجود این تلاش‌ها، نرخ چاقی در میان کودکان، به‌ویژه در دوران همه‌گیری، همچنان افزایش داشته است.
یکی از برنامه‌های موفق در این زمینه، طرحی بود که در آن پژوهشگران توانستند شاخص توده بدنی کودکان را کاهش دهند. این پژوهشگران دلیل موفقیت خود را تمرکز این طرح بر پذیرش چاقی مفرط کودکان از طرف خانواده و دوستان می‌دانند.
پژوهشگران شرکت‌کننده در این طرح می‌گویند: «دانستن اینکه می‌توانید به خانه بیایید و در مورد عصبانیت و غمگین بودن خود صحبت کنید، برای رشد جسمی و ذهنی سالم نوجوانان ضروری است. بچه‌ها باید دوستان و همسالانی داشته باشند که آنها را همان‌طور که هستند بپذیرند.»
اختلالات خوردن
پزشکان و پژوهشگرانی که با نوجوانان دچار اختلال خوردن کار میکنند، می‌گویند وقتی صحبت از این نوع اختلال‌ها می‌شود، اغلب سه دسته از جوانان و نوجوانان نادیده گرفته می‌شوند:
۱) مردان ورزشکار جوان
۲)جوانان اقلیت‌های جنسی و جنسیتی
۳) نوجوانانی که سایز بدنشان عادی است
این گروه آخر شامل جوانانی است که وزن متوسط یا حتی اضافه وزن دارند، اما ممکن است به دلیل داشتن رژیم غذایی ناسالم دچار علائم حیاتی غیر‌طبیعی خطرناک، عدم تعادل الکترولیت‌ها یا مشکلات شدید گوارشی شوند.
افزایش نرخ اختلال خوردن در دوران همه‌گیری نشان می‌دهد که هیچ گروهی از ابتلا به آنها در امان نیست. به گفته برخی از این پژوهشگران شکستن موانع شناسایی و درمان برای همه افراد -از جمله پسران، جوانان در گروهای اقلیت جنسی و جنسیتی و کودکان با وزن‌‌های مختلف- راه را برای درمان و رسیدگی بیشتر به این افراد هموارتر می‌کند.
انگ و برچسب‌ها پیرامون چاقی
روانشناسان می‌گویند همه‌گیری برای همه، به ویژه برای مادرانی که دارای فرزندان خردسال هستند سخت و پراسترس بوده، و ایراد و انتقاد از اندام افراد کمکی به هیچ‌کس نمی‌کند.
پژوهشگران معتقدند تحقیقات و طرح‌های بهداشتی تاکید زیادی بر وزن کودکان دارند. این امر توجه را از عوامل موثرتر بر بیماری‌های مزمن، مانند سیگار کشیدن، ورزش نکردن یا سلامت روانی دور می‌کند و تاکید و توجه را روی وزن تقویت می‌کند. این تاکید بسیار کودکان و نوجوانان را [بدون در نظر گرفتن عوامل موثر در سلامتی] دچار این باور می‌کند که لاغر بودن به هر قیمتی خوب و سالم و چاق بودن بد و ناسالم است.
از طرفی اینگونه قضاوت‌ها در مورد وزن به نوعی آزار و اذیت را، که در بین نوجوانان رایج است، افزایش می‌دهد و در بروز اختلال خوردن، افسردگی، عملکرد ضعیف تحصیلی و سلامتی نوجوانان تاثیر دارد.
روانشناسان می‌گویند برای حمایت بهتر از سلامت جسمی و روحی کودکان و نوجوانان در دوران همه‌گیری بهتر است تاکید بر سایز و اندازه بدن را کاهش دهید.
روانشناسان تاکید میکنند که از به کار بردن کلماتی مانند «چاق»، «گنده» و «دارای اضافه وزن» پرهیز کنید و وقتی متوجه می‌شوید بچه‌ها پس از وقت‌گذراندن در شبکه‌های اجتماعی نسبت به اندام خود احساس بدی پیدا میکنند آنها را تشویق کنید از رسانههای اجتماعی فاصله بگیرند.
نقش رسانههای اجتماعی
مقام‌های فیس بوک دست‌کم از مارس ۲۰۲۰ می‌دانند که اینستاگرام، به عنوان رسانه اجتماعی که نوجوانان بیشتر از آن استفاده میکنند، برای سلامت دختران نوجوان و تصور آنها از اندام ایده‌ال مضر است. این اطلاعات بر اساس گزارش جنجالی است که وال استریت ژورنال در سپتامبر ۲۰۲۱منتشر کرد.
اما کریستیا اسپیرز براون، استاد روان‌شناسی در دانشگاه کنتاکی، که در زمینه استفاده از رسانههای اجتماعی در میان نوجوانان مطالعه و تحقیق می‌کند، می‌گوید پژوهشگران سال‌هاست در حال ثبت این آسیب‌ها بوده‌اند.
براون می‌گوید: «مطالعات به طور پیوسته نشان می‌دهد هرچه نوجوانان بیشتر از اینستاگرام استفاده کنند، سلامت کلی، عزت نفس، حس رضایت از زندگی، خلق و خو و تصورشان از اندام ایده‌آل بدتر می‌شود. یک مطالعه نشان داد که هر چه دانش‌جویان، در هر روزی، از اینستاگرام بیشتر استفاده کنند، روحیه و رضایت آنها از زندگی در آن روز بدتر است.
براون می‌گوید والدین می‌توانند با صحبت کردن با نوجوانانشان به آنها کمک کنند تفاوت بین ظاهر و واقعیت را تشخیص دهند و آنها را تشویق کنند با همسالان خود به صورت رودررو تعامل داشته باشند و به جای سلفی گرفتن فعالیت بدنی بیشتری داشته باشند.